Het elegant gebouw in neo-klassieke stijl, Hôtel Hayme, is een perfect voorbeeld van een Frans herenhuis in de stijl van de Parijse herenhuizen van het einde van de 18de eeuw. De stijl is geheel afwijkend van de stijl van Luikse herenhuizen als Hôtel d’Ansembourg of de patriciërshuizen in Rue Hors-Château.
Het gebouw wordt toegeschreven aan architect Barthélemy Digneffe (1724-1784) en werd gebouwd voor Jean-Baptiste de Hayme de Bomal en later geërfd door diens schoonzoon Joseph-Romain d’Ansembourg. Tussen 1793 en 1815, fungeerde het als hoofdkantoor van de Prefectuur van het departement van de Ourthe en bood het onderdak aan verschillende publieke figuren. Eén daarvan was Napoleon I, die er twee maal heeft gelogeerd: de eerste keer met Joséphine de Beauharnais, in zijn hoedanigheid van eerste consul, de tweede keer met Marie-Louise van Oostenrijk, nadat hij zich tot keizer had uitgeroepen.
Nadat het tussen 1815 en 1830 fungeerde als zetel van het Hollandse bestuur kwam het gebouw in eigendom van Joseph Lemille, die het in 1884 aan de Stad Luik overdeed, die er vervolgens het Wapenmuseum in huisvestte.
De dubbele ingang die in het gebouw werd aangelegd, werd het handelsmerk ervan. De ingangspoort in Rue Féronstrée kwam uit op een binnenkoer, omringd door de gemeenschappelijke vertrekken (keukens, stallen…), die toegang gaf tot het woongedeelte en via een monumentale trap tot de pronkkamers op de eerste verdieping. De ‘mooie’ gevel keek uit op de Quai de Maastricht, toentertijd een groot park langs de Maas.
Deze woning past in de traditie van Frans georiënteerde herenhuizen ‘tussen koer en tuin’. De salons op de eerste verdieping, de ‘bel-etage’ of benedenverdieping, is duidelijk geïnspireerd op de Italiaanse paleizen. De indeling binnen en de verfijnde decors kunnen vergeleken worden met bepaalde Parijse herenhuizen, zoals Hôtel Rodelin of Hôtel Gallifet.
In 2001 werd het hotel gerestaureerd door Cabinet p.HD, waarbij de decors in wit en goud de oorspronkelijke gouden accenten hebben teruggekregen, en de façades de witte kleur van de neoklassieke monumenten, die zo karakteristiek waren voor die periode. Dit is een van de mooiste voorbeelden van deze architectuurstroming, die hier tot in perfectie is uitgevoerd.