Tweehonderdste verjaardag van de geboorte van Henri Vieuxtemps

In deze maand februari 2020 brengen we de figuur van Henri Vieuxtemps ter sprake, violist en componist, wiens 200ste geboortejaar (17 februari 1820) wordt gevierd.

In 1828, toen hij nog maar acht jaar oud was en net les had gekregen van zijn vader, werd Henri Vieuxtemps opgemerkt door Charles de Bériot (1802-1870) tijdens een concert in Amsterdam. De Bériot nam de muzikale opvoeding van het jonge wonderkind voor zijn rekening. Overal waar Vieuxtemps optrad, werd hij triomfantelijk ontvangen, zoals in Duitsland, waar hij Robert Schumann (1810-1856) bekoorde en inspireerde. Naast de viool studeerde Vieuxtemps ook harmonie en compositie. Dit werd gevolgd door tournees in Europa en Amerika. Hij kreeg een onderwijspost aan het Conservatorium van Sint-Petersburg van 1846 tot 1851 en gaf les in Brussel van 1871 tot 1873. Toch werd hij gedwongen zijn positie op te geven aan Henri Wieniawski (1835-1880) na een beroerte, waardoor hij verlamd raakte.

Vieuxtemps staat bekend om zijn virtuositeit en volle klank. Hij was een van de eersten die bravourestukken uitvoerde in de 19e eeuw; zijn zeven concerti droegen bij aan de ontwikkeling van deze vorm.

Aangezien de ziekte hem verhindert om te spelen, adviseren artsen hem om te spelen in een warm klimaat. De virtuoos ging daarom bij zijn dochter in Algiers wonen. De meester stierf daar op 6 juni 1881. Jean-Théodore Radoux (1835-1911) wijdde in 1891 een biografie aan hem, waarvan wij de eer hebben het originele manuscript te bezitten.

VIEUXTEMPS, RADOUX EN YSAYE

Met de Studio Eugène Ysaye in ons Museum kunnen we niet anders dan de banden aanhalen die onze drie hoofdrolspelers verenigen. Eugène Ysaye, die als lui en ongedisciplineerd wordt beschouwd, wordt gevraagd de deur van het conservatorium van Luik te openen. We weten niet onder welke omstandigheden Eugène toevallig het pad kruist van Vieuxtemps die, geboeid door het talent van de jongeman, op zoek gaat naar zijn vriend Théodore Radoux, de nieuwe directeur van het conservatorium van Luik (1872). Deze laatste zorgt ervoor dat Ysaye opnieuw wordt toegelaten tot het conservatorium en hij wordt uiteindelijk erkend als een uitzonderlijke leerling. Op zestienjarige leeftijd behaalt hij zijn gouden medaille en een studiebeurs om in Brussel te studeren in de klas van Vieuxtemps. Vervolgens, op 18-jarige leeftijd, vertrekt Eugène naar Vieuxtemps in Parijs. Vieuxtemps beschouwt Ysaye als zijn geestelijke zoon.

Terwijl de ziekte die hem nu belet om te spelen, is de grote meester is verheugd om zijn kennis, zijn techniek, door te geven aan zijn leerling en zijn leerling. Dus kunnen we concluderen dat als twee verenigde weldoeners, Vieuxtemps en Radoux hebben bijgedragen aan de geboorte van een van de grootste violisten aller tijden.

Joël Tiberghien

Fotobijschriften in de volgorde van de galerij :

1) Buste van Henri Vieuxtemps (1820-1881) - Terracotta - Luik 1908, Jean Victor Florkin (1876-1973)

2) Medaille met de beeltenis van Eugène Ysaye - Brons - Luik 1931 ?, Louis Dupont (1896-1967)

3) Medaille met de beeltenis van Jean-Théodore Radoux - Brons - Luik 1936, Louis Dupont (1896-1967)

4) Medaille met de beeltenis van Henri Vieuxtemps (1820-1881) - Brons - Brussel 1912, Jenny Lorrain (1867-1943)